Su korunumu

 
Her hangi bir amaç ile kullanılan suyun miktarını azaltarak elde edilen başarımın artırılmasını amaçlayan çalışmaların tümüne su korunumu denir. Diğer bir ifade ile harcanan birim su miktarına göre verimin arttırılmasıdır. Su korunumunun en önemli ayaklarından bir tanesi tarımsal amaçlı sulamaların başarımının arttırılmasıdır. Bunun dışında kent yaşamında kullanılan suların verimli kullanılması ve sanayide suyun verimide su korunumu açısından önemli diğer konulardır.Dünyanın %70'inin (1,4 milyar km3) sularla kaplı olmasına rağmen toplam suyun %2,5'i (35 milyon km3) kullanılabilir nitelikteki tatlı sulardır. Bunlardan ise sadece Yüzey ve Atmosferde bulunan suları kullanabilmekteyiz. Artan dünya nüfusu suyun önemini bu noktada daha da arttırmaktadır. Günümüzde 2 milyar kişinin temiz suya erişimi hali hazırda bulunmamaktadır. Önümüzdeki 30 yılın içinde su sıkıntısı olan ülkelerin sayısı 6 kat artacaktır. Yaşam için vazgeçilmez olan suyun temini için 120 ülkede 11 bin tesis tuzlu sudan içilebilir nitelikteki tatlı suya çevirim yapmaktadır.Tuzlu sudan tatlı su elde etmek bir çözüm gibi görünsede gerek maliyet gerekse bunun yeni sorunlara yol açacağı varsayımı nedeniyle mevcut suyun korunumu daha önemli bir hal almaktadır.

Ülkelerin su zenginlikleri ya da fakirlikleri, geleneksel yönteme göre kişi başına düşen su miktarına bakılarak ölçülmektedir. Bu bağlamda yılda 10 bin m3 ün üzerinde olan ülkeler su zengini, 3 bin ile 10 bin m3 arasındaki ülkeler yeterli suya sahip olan ülkeler, bin ile 3 bin m3 arsındaki ülkeler su sıkıntısı olan ülkeler, bin m3 altındaki ülkeler ise su fakiri sayılmaktadır. Ancak 3. Dünya su Forumu'nda geleneksel yöntemin doğruluğu tartışılmış ve alternatif olarak Su Fakirliği İndisi yöntemi önerilmiştir. Mevcut suyun kullanılabilirliği gibi bir çok ayrıntıya dayanan bu yeni yöntem günümüzde daha kabul gören bir yöntemdir. Buna göre suyun varlığı kadar kullanımı ve mevcut suyun korunumuda ülkelerin su zenginlikleri üzerinde önemli bir etkendir.
Tarımda birincil olarak üretilmek istenen ürünün en fazla verim vermesi amaçlanmaktadır. Bunun için bitkilerin su ihtiyaçlarını karşılayabilmek amacıyla toprakta eksik bulunan ve yağışlar aracılığıyla karşılanamayan su, suni yollarla toprağa ilave edilmektedir. Bitkiler toprakta bulunan suların belirli bir kısmını kullanamazlar. Topraktaki su seviyesinin bitkiler tarafından kullanamadığı su seviyesine Devamlı solma noktası denilmektedir. Devamlı solma noktasına gelmiş bir toprakta bitkiler, geri dönüşü olmayan solma ile karşılaşırlar. Topraktaki su miktarı tarla kapasitesinden, devamlı solma noktasına yaklaştıkça bitkilerin suyu kullanabilmeleri için harcadıkları enerjide artmaktadır. Bu yüzden üretici toprakta bulunan su miktarını belirli düzeyde tutarak verimi maksimuma ulaştırmaya çalışır. Bu uğraşıların tümü tarımdaki su kullanımının da temel amaç ve hedeflerini belirler.

Tarımda suyun korunumu, suyun kaynağından iletileceği toprağa uygulanılmasına kadar her aşamada önemlidir. Su kaynağından uygulanacağı araziye kadar açık kanallar aracılığıyla taşınması halinde, buharlaşma ve açık kanalda gerçekleşecek sızma ve infiltrasyonlar sonucunda su kayıpları ilk aşamada başlayacaktır. Tarımsal arazi üzerinde suyun bitkilere taşınmasının da açık kanallar ile olması aynı sonuçlara neden olur. Suların kapalı borular ile taşınılması buharlaşma sızma ve infiltrasyon aracılığıyla gerçekleşen su kaybını önler. Tarımsal sulama sitemleri ise suyun sadece bitki kullanımı açısından etkili alanda depolanmasını sağlar. Ancak doğru sulama sistemlerinin doğru arazide kullanılmaması su korunumunun başarımı açısından kritik bir öneme sahiptir. Doğru şekilde planlanmış bir damla sulama sistemi su verimliliği açısından %90 - 95 oranında başarı sağlayabilmektedir. Açık sistemlerde ise bu başarım %50 yi geçememektedir. Diğer bir ifadeyle açık sulama yöntemleri ile sulanan arazilerdeki suyun yarısı boşa gitmektedir. Tarımda su korunumu erozyon ile mücadelede de önemli faydalar sağlayabilmektedir.